درک مفهوم پول دیجیتال

تراکنش ها با ذکر دقیق اطلاعات زمانی در یک زنجیره ادامه دار از اثبات انجام کار مبتنی بر هش، درج خواهند شد. سوابق این تراکنش ها غیر قابل تغییر خواهد بود، مگر آنکه فرایند اثبات انجام کار مجددا انجام شود.

کاربرد های ارز دیجیتال چیست؟

ارز رمزنگاری شده به عنوان یک وسیله مبادله ای همانند دلار و یورو شناخته می شود با این تفاوت که فرمتی دیجیتالی دارد و از تکنیک‌ های رمزنگاری شده برای کنترل تعداد انتشار و تایید مبادله استفاده می کند.

ارز دیجیتال در واقع یک وسیله مبادله همانند پول های فیزیکی کنونی است که در قالب دیجیتال ارائه شده است و با استفاده از کدهای برنامه نویسی، رمزنگاری شده تا مانع از ایجاد اختلال در مبادله و تکثیر بی رویه آن شود. بیت کوین جز شناخته ترین ارزهای رمزنگاری شده در جهان است که از نظر ارزش با فاصله بسیار زیاد از رقبای خود در رتبه نخست قرار دارد و در زمان نگارش این مقاله در حدود 40.45 درصد از بازار ارزهای دیجیتال را در انحصار خود دارد.

درک پول دیجیتال

امروز اکثریت افراد جامعه به نوعی از پول دیجیتال که به شکل پول نقد در حساب های بانکی خود قرار دارند، به صورت آنلاین در تبادلات روزمره خود استفاده می کنند. یا به عبارت ساده‌تر پول نقد را برای دیگران ارسال و دریافت می کنند و یا اینکه از آن برای معاملات آنلاین بهره می برند.

پول دیجیتال از نظر مفهوم شبیه به ارز دیجیتال است اما با این تفاوت که وقتی نیازی به پول فیزیکی دارید با وارد کردن کارت خود در عابر بانک، اسکناس دریافت می کنید، ولی این امر با ارز دیجیتال هم خوانی ندارد. یا به عبارت دیگر در ارزهای دیجیتال به دلیل غیرمتمرکز بودن چنین امکانی فراهم نشده است.

اما باید توجه داشت که مزایای ارزهای دیجیتال بسیار فراتر از معایب آن است به عنوان مثال در ارزهای دیجیتال روند تراکنش بسیار بهبود یافته است و می توانید هر مقدار ارز را به هر نقطه‌ای حتی بیرون از مرزها نیز ارسال کنید. همچنین رمزنگاری ارزهای دیجیتال باعث می شود که امکان هر گونه دستکاری و هک آن بسیار سخت باشد و سازمان های دولتی یا خصوصی نمی توانند در کنترل آن دخالت داشته باشند.

با توجه به همین ویژگی ها، بسیاری از دولت ها ایجاد پول دیجیتال را به عنوان یک اولویت در نظر گرفته‌اند. به عنوان مثال، بانک مرکزی سوئد از سال 2017 تحقیقات وسیعی را در رابطه با مزایا و معایب ارزهای دیجیتال و تاثیر آنها بر اقتصاد کشورش را مورد بررسی قرار داده است. به عنوان درک مفهوم پول دیجیتال نمونه دیگر می توان به کشور چین اشاره کرد که پول دیجیتال ملی DCEP را به صورت آزمایشی در سه استان خود عملیاتی کرده است.

براساس داده های منتشر شده توسط صندوق بین الملی پول از 159 کشور عضو، 111 کشور در حال تحقیق یا برنامه ریزی برای معرفی پول دیجیتال در آینده نزدیک هستند.

پول دیجیتالی چه مشکلاتی دارد؟

بیایید توضیح خود را با مثال شروع کنیم. در حال حاضر تراکنش های خود را با پول دیجیتالی انجام می دهید که در کارت های بانکی شما ذخیره شده است و به افراد این امکان را می دهد که کالا یا خدمات را به صورت اعتباری دریافت کنند. اما اگر بخواهید یک کالایی را از یک کشور دیگر بدون در نظر گرفتن تشریفات صادر کرده یا وارد نمایید تراکنش شما بسیار زمان بر و گران تمام خواهد شد و شما باید از سد سیستم SWIFT که یک شبکه سیستم پرداخت متشکل از بانک ها و موسسات مالی در سراسر جهان است، بگذرید.

این تنها بخشی از مشکل است، موسسات عضو SWIFT نیز مجموعه ای از قوانین و مقررات مخصوص به خود را دارند. اگر بر تمامی این مشکلات فائق آمدید، این سیستم ها که براساس

پرداخت های آتی طراحی شده اند، در تراکنش آنها یک تاخیر زمانی برای تایید اطلاعات وجود دارد و این زمان ممکن است از 3 روز تا یک هفته به طول بیانجامد. از طرف دیگر می توان به هزینه های بالا این نوع تراکنش اشاره کرد که در برخی موارد اصلا مقرون به صرفه نیست.

چرا باید از ارز دیجیتال استفاده کنیم؟

در معاملات سنتی که در آن دو طرف از پول فیات (یک پول بدون پشتوانه همانند دلار آمریکا، که به دلیل پشتیبانی دولت مرکزی آن صاحب ارزش درک مفهوم پول دیجیتال شده است) استفاده می کنند شخص ثالث یا نهاد متمرکزی همانند بانک مرکزی به طرفین این اطمینان را می دهد که پول دارای ارزش است و می توانند از آن برای تراکنش و مبادله خود استفاده کنند.

اما در ارزهای رمزنگاری شده، مجموعه ای از رایانه هایی که به صورت زنجیره با اتصال شبکه ای با یکدیگر ارتباط دارند به طور مداوم با حل معادلات پیچیده در صدد احراز هویت تراکنش های شبکه هستند. هر کدام از این رایانه ها در ازای حل معادلات پیچیده، پاداشی با عنوان ارز دیجیتال دریافت می کنند که به این فرایند، استخراج ارز دیجیتال گفته می شود.

بستری که ارزهای دیجیتال بر مبنای آن ساخته شده اند دفتر کل توزیع شده ای به نام فناوری بلاک چین است. حال این سوال پیش می آید که دفتر کل توزیع شده چیست؟ در ساده ترین توضیح باید گفت که دفتر کل توزیع شده، شامل پایگاه داده ای است که در آن اطلاعات ثبت شده به وسیله هر شرکت کننده که به آن گره یا نود گفته می شود به روزرسانی می گردد. این ابتکار عمل مانع از تغییر یا حذف اطلاعات توسط افراد سوجو (هکرها) می شود.

بلاک چین (BlockChain) چیست؟

بلاک چین در واقع یک دفتر کل توزیع شده است. این دفتر کل، حاوی زنجیره ای از بلوک ها است که در هر بلوک اطلاعات خاصی به صورت رمزگذاری شده در آن ذخیره می شود.

به طور کلی زنجیره ی بلوکی به طور مرتب فهرست تراکنش ها را در پایگاه داده خود ثبت می کند و هموار بر تعداد این بلوک ها افزوده می شود، به این فهرست تراکنش‌ها سوابق بلاک می گویند. این بلاک ها به روش رمزنگاری شده به یکدیگر متصل هستند و درک مفهوم پول دیجیتال امکان تغییر و دستکاری هیچ کدام از بلوک ها امکان پذیر نیست.

ارزهای دیجیتال چگونه کار می کنند؟

اگر چه تنوع بسیار زیادی در میان ارزهای دیجیتال وجود دارد اما مکانیسم بنیادی همه آنها اساسا یکسان است اما از الگوریتم متفاوتی در تایید تراکنش ها و استخراج استفاده می کنند. به عنوان مثال بیت‌کوین را در نظر بگیرید که تایید تراکنش با استفاده از دستگاههای پردازنده قدرتمندی به نام ماینرها صورت می گیرد.

همچنین امنیت و نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال توسط مشارکت کنندگان شبکه که به آنها نود (Node) گفته می شود تامین می گردد. هر یک از شبکه های بلاک چین با توجه به طراحی های آنها، از روش های مختلفی برای انتخاب نودها استفاده می کنند. به عنوان مثال در شبکه بیت کوین ماینرها یا همان استخراج کنندگان وظیفه انتخاب نودها را برعهده دارند. این در حالی است که در شبکه های ترون و ایاس برای انتخاب نودها رای گیری به عمل می آید و در پلتفرم هایی که عملکرد آنها براساس الگوریتم اثبات سهام است هر کاربری که بخشی از کوین هایش را در شبکه در قالب سهام سپرده گذاری کرده باشد می تواند در مورد انتخاب نودها و تراکنش ها تصمیم گیری کند.

مزیت ارز دیجیتال چیست؟

یکی از اهداف اولیه ارز دیجیتال حذف تاخیر زمانی و واسطه ها در عملیات تراکنش هاست به طوریکه هر شخصی می تواند در کسری از ثانیه هر مقدار دارایی را از یک نقطه به نقطه دیگر ارسال کند. انجام چنین روندی تنها به لطف دفتر کل توزیع شده (DLT) صورت می گیرد. در چنین سیستمی، گره ها به یکدیگر متصل می شوند تا شبکه ای مشترک برای پردازش تراکنش ها تشکیل شود.

همچنین در ارز دیجیتال با استفاده از یک سیستم اجماع الگوریتمی، مشکل دوبار خرج کردن برطرف شده است. بدین معنی که امکان خرج دوباره یک ارز دیجیتال توسط شخص وجود ندارد.

به لطف استفاده از فناوری بلاک چین، تنوع در ارزهای دیجیتال بسیار زیاد است که هر کدام برای اهداف متعددی طراحی و ایجاد شده اند. اما در حالت کلی می توان ارزهای دیجیتال را به جز بیت کوین در دو دسته اصلی توکن ها و آلت کوین ها تقسیم بندی کرد.

آلت کوین به آن دسته از رمز ارزها گفته می شود که دارای بلاک چین مختص به خود هستند که در این میان می توان به اتریوم، ریپل و کاردانو اشاره کرد. اما در مقابل کوین که بخش اعظم آنها از کدهای اولیه بیت کوین ساخته شده اند و یا به اصطلاح فورکی از بیت کوین هستند، با تغییرات جزئی در الگوریتم استخراج، تعداد کوین ها، زمان ایجاد و غیره توانسته اند خود را به عنوان رمزارز مستقل در جامعه ارزهای دیجیتال معرفی کنند.

معرفی برخی از آلت کوین های مطرح:

اگر به حوزه ارزهای رمزنگاری شده علاقه مند باشید به احتمال زیاد نام برخی از رمز ارزهای معروف به گوش تان خورده است که برخی از آنها را بازگو می کنیم.

• اتر:اتریوم به عنوان یک بلاک چین غیرمتمرکز و متن باز شناخته می شود که امکان اجرای قراردادهای هوشمند در بستر این اکوسیستم وجود دارد. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ETH) نامیده می شود.

اتر بعد از بیت کوین به عنوان با ارزش ترین ارز دیجیتال حال حاضر شناخته می شود. اما برخلاف بیت کوین که تنها برای مبادله ارزش و ذخیره مورد استفاده قرار می گیرد. اتریوم نه تنها ویژگی های مربوط به مبادله و ذخیره ارزش را دارد بلکه قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند در بستر این پلتفرم نیز فراهم شده است.

پول چیست ؟ بررسی تاریخچه پول و دلیل نیاز به رمز ارزها

بیت کوین اولین ارز دیجیتال ایجاد شده است که خود را به عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا بین دو کاربر و بدون حضور یک نهاد واسطه مثل بانک، معرفی کرد. این امر بیت کوین را به عنوان جایگزینی برای پول رایج مطرح کرد. بسیاری از اقتصاددان‌ها معتقدند که بیت کوین و ارزهای دیجیتال نمی‌توانند نقش پول را داشته باشند اما برخی دیگر معتقدند ایده ارزهای دیجیتال برای ایجاد دنیای عادلانه‌تر و آزادتر بسیار مفید است.
برای درک بهتر کارکردها و ویژگی‌های بیت کوین، اولین قدم این است که ببینیم پول چیست و تاریخچه آن چه بوده است. آشنایی با مسیر طی شده در طول تاریخ برای پول به ما این امکان را می‌دهد که ویژگی‌های مختلف بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به خوبی شناسایی و ارتباط آن‌ها با پول فیات امروزی را درک کنیم. در این مطلب به صورت خلاصه تاریخچه‌ی پدید آمدن پول و مسیر پیموده شده توسط آن را با یکدیگر مرور خواهیم کرد.

پول چیست و چرا به وجود آمد ؟

ماجرا از آن‌جا شروع شد که انسان نیاز به تبادل را در زندگی روزمره خود احساس کرد؛ به عنوان مثال، یک باغدار سیب بیش از مصرف یک سال خود سیب داشت و تصمیم داشت آن‌ها را با کالاهای مورد نیاز خود معاوضه کند، اما از طرفی پیدا کردن فردی که کالاهای مورد نظر او را داشته باشد سخت بود. از سوی دیگر حتی در صورت پیدا شدن کالاها، معیار مناسبی برای آن‌ها وجود نداشت؛ مثلا کسی نمی‌توانست به صورت دقیق تعیین کند که یک کیلو سیب برابر با چه مقدار خرما است.
برای حل این مشکلات تبادل، در مناطق مختلف دنیا کالاهای ارزشمندی بین بومیان آن منطقه مورد اجماع عمومی قرار گرفت تا به عنوان پول استفاده شود. در بسیاری از مناطق فلزات گران‌بها مانند نقره یا طلا یا حتی انواع خاصی از سنگ یا صدف به عنوان پول کاربرد داشت. احتمالا در برخی از فیلم‌ها مشاهده کرده‌اید مبادله‌ی هرگونه کالا یا خدماتی بین زندانیان با سیگار انجام می‌شود. به درک مفهوم پول دیجیتال دلیل کمیابی و درخواست بالای این کالا، در این فضا سیگار به عنوان پول عمل می‌کند. در واقع هر کالایی را که بتوان به عنوان ابزاری برای معامله بین افراد استفاده کرد، پول نامیده می‌شود.
سهولت در مبادلات و شمارندگی ارزش هر کالا یا خدمتی، دو ویژگی اصلی است که پول برای جامعه به ارمغان می‌آورد. شمارندگی ویژگی است که ارزش هر کالا یا خدمت را با معیاری یکسان قابل سنجش می‌کند. تصور کنید قصد خرید یک خانه را داشته باشیم، در این صورت با توجه به ویژگی‌های خانه‌های مختلف می‌توانیم مقایسه و انتخاب کنیم؛ اما اگر پولی وجود نداشته باشد، آیا یک خانه با یک کالای دیگر مثل خودرو قابل مقایسه است؟ به لطف پول، کالاهای مختلف با این که ویژگی‌های کاملا متفاوتی دارند، نسبت به یکدیگر قابل مقایسه هستند.

تولد اسکناس

تا اینجا متوجه شدیم که پول چیست و چرا به وجود آمده است. حالا باید سراغ مفهوم اسکناس برویم. اولین باری که برگه‌هایی مشابه اسکناس پدید آمد به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، به هنگامی که طلا فروشان به ازای مقدار مشخصی طلا که در انبار خود داشتند، برگه‌هایی را چاپ کردند تا برای معاملات نیازی به حمل طلا نباشد. این مدل به تدریج توسعه یافت و سپس با شکل‌گیری دولت‌های قدرتمند مرکزی در دنیا،‌ هر دولت تصمیم به ارائه برگه‌های خود به عنوان پول گرفت. یکی از مصادیق بسیار مهم قدرت در آن‌ سال‌ها برای هر کشوری، داشتن ذخایر طلای بیشتر بود. این مدل از پول تا سال‌ها بر دنیا حکمرانی داشت.
بعد از مدتی کشورها تصمیم گرفتند که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه پول رایج خود استفاده نکنند. آن‌ها معتقد بودند کشورشان به تنهایی اعتبار و پشتوانه پول آن‌ها است. کشور آمریکا را می‌توان سردمدار این تفکر دانست. تقریبا بعد از جنگ جهانی دوم بود که آمریکا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه‌ی پول خود قرار نمی‌دهد. به تبع آن موجی از این تفکر در دنیا میان دولتمردان شکل گرفت و بسیاری از کشورها به آن روی آوردند. بعد از متوجه شدن اینکه کاربرد اسکناس به عنوان پول چیست، لازم است تا با انواع پول‌ها آشنا شویم.

انواع پول چیست ؟

در حال حاضر پول در کشورها به دو قسمت مسکوک و پول بانکی تقسیم می‌شود. مسکوک به معنی پولی است که به صورت اسکناس یا به طور کلی فیزیکی وجود دارد.
پول بانکی تنها اعدادی‌ست که در حساب‌های افراد در بانک‌های مختلف وجود دارد. تنها مقدار کمی از پولی که افراد در بانک‌ها دارند به صورت فیزیکی در هر کشور موجود است. زمانی که صحبت از چاپ پول به میان می‌آید، در واقع دیگر منظور چاپ اسکناس نیست. اضافه کردن اعداد در نظام بانکی است که توسط بانک مرکزی هر کشور می‌تواند انجام شود. این تغییر اعداد در بانک‌ها توسط بانک مرکزی هر کشور رخ می‌دهد. شایان ذکر است که بانک‌های تجاری با دادن تسهیلات به رشد نقدینگی کمک می‌کنند. به این مدل،‌ «بانکداری ذخیره کسری» می‌گویند.
همان‌طور که در مدل بالا مشاهده کردید، قدرت اقتصادی تا حد زیادی در دست بانک‌های مرکزی هر کشور است و تمام افراد جامعه تحت تاثیر تصمیم‌های این نهاد قرار می‌گیرند. وظیفه بانک مرکزی حفظ ارزش پول کشور است. اعمال سیاست‌های نادرست توسط این نهاد می‌تواند منجر به ایجاد تورم در کشور و کم شدن ارزش پول شود. بعد از اینکه عنوان کردیم انواع پول چیست، وقت آن رسیده است که سراغ بیت کوین و رمزارز ها برویم!

بیت کوین به دنیا آمد

بسیاری از افراد در نقاط مختلف دنیا نسبت به وضعیت ذکر شده و تمرکز قدرت در دست دولت‌ها معترض بوده و هستند. یکی از این افراد یا گروه‌ها «ساتوشی ناکاموتو» (Satoshi Nakamoto) بود. او با ابداع بیت کوین و ویژگی‌هایی که برای آن تعریف کرد، گامی بر خلاف آن‌چه در تمام این سال‌ها بر فضای مالی جهان حاکم بود برداشت.
بزرگترین ویژگی بیت کوین، عدم تمرکز است. برخلاف پول‌هایی که توسط دولت‌ها ایجاد می‌شود، بیت کوین کاملا غیر متمرکز است و هیچ فردی به تنهایی نمی‌تواند درباره آن تصمیم‌گیری کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های بیت کوین که طرفداران بسیاری دارد، ضد تورمی بودن آن است. به این معنی که در نهایت بیست و یک میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت و هیچ گاه افزایش نخواهد یافت. ویژگی دیگری که بیت کوین را برای بسیاری جذاب می‌کند، انتقال آسان و بدون محدودیت آن است. افراد برای انتقال و تبدیل ارزهای رایج کشورها باید کارمزدهای بالایی بپردازند، اما انتقال بیت کوین حتی با حجم‌های بسیار بالا هزینه‌های بسیار پایینی دارد و از طرفی محدودیت جغرافیایی برای آن وجود ندارد.

ساتوشی ناکاموتو توانست با تلفیق راهکارهای فنی و اقتصادی به یک سیستم غیر متمرکز برسد که در آن کاربران مسئولیت تایید و ثبت تراکنش‌ها را بر عهده دارند و میزان پول در آن از قبل مشخص است و امکان ایجاد پول اضافی و ایجاد تورم در آن وجود ندارد. ایجاد این سیستم با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری امکان‌پذیر شد. بعد از آشنایی با مفهوم پول چیست باید به این سوال پاسخ بدهیم که رمزنگاری چیست و با کاربردهای آن بیشتر آشنا بشویم تا بهتر بتوانیم سیستم پولی جدید که توسط بیت کوین ارائه شده است را درک کنیم.

پول دیجیتال چیست؟ 0 تا 100

به هر روش پرداختی که صرفاً به سبک الکترونیک باشد اطلاق می‌گردد. پول دیجیتال، مانند اسکناس دلار و یا سکه قابل لمس نیست.

پول دیجیتال، تنها از طریق کامپیوترها انتقال پیدا می‌کند. موفق‌ترین و پُراستفاده‌ترین شکل پول دیجیتال، رمز ارز بیت کوین است.

پول دیجیتال، با استفاده از فناوری‌هایی نظیر گوشی‌های هوشمند، کارت‌های اعتباری و مراکز مبادلهٔ ارز رمزنگاری شده مبادله می‌شود.

در برخی موارد، پول دیجیتال می‌تواند به پول فیزیکی تبدیل شود. برای مثال، می‌توان از دستگاه‌های ATM برای دریافت مبلغ مدنظر استفاده کرد.

اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده‌اید و هیچ اطلاعاتی در مورد بیت کوین ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «بیت کوین چیست؟» را مطالعه نمایید.

نکات کلیدی:

• پول دیجیتال ارزی است که تنها به‌شکل دیجیتال وجود دارد و یک دارایی قابل لمس مانند پول نقد و کالاهای دیگر مانند طلا یا نفت به‌شمار نمی‌آید.
• پول دیجیتال می‌تواند شامل ارزهای رمزنگاری شده باشد، اما صرفاً محدود به آن‌ها نیست. بیشتر تملک پول دیجیتال در جهان، تحت تملک مؤسسات بانکداری قرار دارد.
• بانک‌ها توانستند به لطف پول دیجیتال، هزینهٔ تجارت‌شان را پایین‌تر بیاورند. از آنجایی که دیگر مجبور به پرداخت هزینهٔ اجاره مکان‌های فیزیکی و پرداخت حقوق کارمندانی که نیازی به آنها نمی‌باشد، نیستند.

درک مفهوم پول دیجیتال

پول دیجیتال از آغاز عصر اینترنت، در حال متحول شدن بوده است. شرکت‌های پول دیجیتال (مرجع) زیادی در ابتدای دهه 90 میلادی تأسيس شدند.

اولین و شناخته‌شده‌ترین آن‌ها، شرکت digi cash بود. با این حال، بیشتر پیشگامان این عرصه، شکست خوردند یا خیلی زود به‌دلیل یکپارچه نبودن اینترنت و تجارت الکترونیک، و تعدادِ کم معامله‌گرانی که حاضر به پذیرفتن ارزهای دیجیتال بودند، اعلام ورشکستگی کردند. ظهور (pay pal) موجب پیشبرد ایدهٔ تراکنش‌های مالی دیجیتال شد.

شرکت‌های ارائه‌دهندهٔ سرویس‌های مالی، انتقال پول دیجیتال را آسان کرده‌اند و تراکنش‌های آنلاین بین دو شخص کاملاً در فواصل دور را ممکن کرده‌اند.

بدون پول دیجیتال، بسیاری از سایت‌های خرده‌فروشی با کاهش چشم‌گیری در بهینگی کار خود مواجه خواهند شد. همچنین پول دیجیتال، امکان انجام معاملات بانکی را به‌صورت آنلاین یا از طریق گوشی هوشمند با حذف نیاز به استفاده از پول نقد، یا رفتن به بانک ممکن می‌سازد.

بانک‌ها، تأثیر دسترسی آسان به پول دیجیتال را احساس کردند و در پاسخ، بسیاری از شعبه‌های خود را تعطیل کرده و بسیاری از کارمندان‌شان را اخراج کردند.

می‌توان به این مسئله به‌عنوان یک تیغ دولبه نگاه کرد. از آنجایی که دیگر نیازی به کارمندان نیست، بانک می‌تواند ساختار هزینه‌های خود را اصلاح کرده و کاهش دهد تا در نهایت، هزینه کل خود را کاهش دهد.

با این حال، بعد از این بانک‌ها دیگر توانایی فروش به مشتریانی که برای مسائلی مانند وام ماشین، خدمات برنامه‌ریزی مالی و موقعیت‌های فروش دیگر به آن‌ها مراجعه می‌کردند، نیستند.

مثال‌هایی از پول دیجیتال که تا به حال نمی‌دانستید؟

رایج‌ترین مثال مربوط به پول دیجیتال، پولی است که در اختیار مؤسسات بانکی قرار داشته و به‌صورت الکترونیکی نگهداری می‌شود، که یا با آن معامله‌گری شده و یا سرمایه‌گذاری می‌شود.

بانک‌ها شرطی به نام شرط نقدینگی دارند که به این معناست که باید مقدار مشخصی از پول فیزیکی در محل وجود داشته باشد، ولی هیچ شرطی برای پول‌های دیجیتال وجود ندارد.

بنابراین پول دیجیتال گردش بسیار بیشتری دارد. بسیاری از مؤسسات مالی، بخش‌هایی برای مدیریت مجموعه حساب‌ها، در مقادیر میلیونی و گاهی اوقات میلیاردی و بدون مشاهدهٔ هیچ پول نقد فیزیکی دارند.

مثال دیگر از پول دیجیتال، رمز ارز (crypto currency) است. رمز ارز نوعی از پول دیجیتال است که در شبکه بلاک چین، (شبکه‌ای که بسیاری آن را از آنجایی که هیچ نظارتی از سوی مقامات مالی وجود ندارد، امن‌تر از بقیه می‌دانند) وجود دارد.

رمز ارزهای استخراج، معامله یا خریداری شده و در کیف پولی دیجیتال (Digital wallet) تا زمانی که مالکان آماده به خرج یا نقد کردن آن باشند، نگهداری می‌شوند. انواع رایج رمز ارزها شامل بیت کوین (Bitcoin) اتریوم (Ethereum) لایت کوین (Litecoin) و ریپل (Ripple) هستند.

اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید می‌توانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.

شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش داده‌اید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید.

مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاس‌های آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاس‌ها متعاقبا از طریق وب‌سایت اعلام خواهد شد.)

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

کریپتوکارنسی چیست ؟ تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

پس از آشنایی با مفاهیم پول چیست و رمزنگاری چیست نوبت به این می‌رسد تا بدانیم کریپتوکارنسی چیست. کریپتوکارنسی یا پول رمزنگاری شده در فارسی با عبارت رمز ارز معرفی می‌شود. بسیاری از کاربران مفاهیم مربوط به ارز دیجیتال و رمز ارز را به جای یکدیگر استفاده می‌کنند اما در اصل این دو مفهوم کمی با هم متفاوت هستند. درک درست از این دو واژه می‌تواند در درک سایر مفاهیم مرتبط به ما کمک کند. به همین دلیل در ادامه این مقاله می‌خواهیم به طور کامل به بررسی مفهوم و ارتباط بین عبارت‌های رمز ارز و ارز دیجیتال را بررسی کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که کریپتوکارنسی چیست.

ارز دیجیتال چیست ؟

مفهوم ارز دیجیتال را می‌توان با بررسی واژه‌های تشکیل دهنده بررسی کرد. واژه ارز به معنی پول و واژه دیجیتال به معنی استفاده از سیستم‌های کامپیوتری است. بنابراین واژه ارز دیجیتال به هر پولی که در بستر دیجیتال و کامپیوتر شکل گرفته و استفاده شود، اطلاق می‌شود. در صد سال گذشته و با گسترش استفاده از کامپیوتر در زندگی بشر، تلاش‌های زیادی برای ایجاد پول دیجیتال انجام شده است. پول دیجیتال می‌تواند باعث راحتی کار با پول، سریع‌تر شدن فعالیت‌ها، حذف پول‌های کاغذی و کمک به روند جهانی‌سازی اقتصاد شود.

در این سال‌ها ارز دیجیتال به شکل‌های مختلفی ایجاد شده است. به عنوان مثال، امروزه افراد با استفاده از کارت‌های بانکی به جابجایی پول می‌پردازند. بنابراین واژه ارز دیجیتال را می‌توان برای این نوع پول نیز استفاده کرد. در بسیاری از بازی‌های کامپیوتری نیز ارزهایی ایجاد شده‌اند که کاربران با استفاده از آن‌ها می‌توانند فعالیت‌های مختلفی درک مفهوم پول دیجیتال در درون بازی داشته باشند و از آن‌ها به عنوان پول برای خرید دارایی‌های درون بازی استفاده کنند. در بسیاری از موارد این پول‌ها قابل خرید و فروش با پول فیات نیز هستند. با توجه به دلایل مطرح شده می‌توان از واژه ارز دیجیتال برای توکن‌های بازی‌های کامپیوتری نیز استفاده کرد.

کریپتوکارنسی‌ها یا رمز ارزها از این جهت که در فضای دیجیتال ایجاد شده‌اند و استفاده از آن‌ها توسط سیستم‌های دیجیتال امکان‌پذیر است، نوعی ارز دیجیتال هستند اما تفاوت‌های بنیادی بین رمز ارزها و ارزهای دیجیتال وجود دارد. در بخش بعدی به سوال کریپتوکارنسی چیست پاسخ می‌دهیم و تفاوت‌های آن با سایر ارزهای دیجیتال را بررسی می‌کنیم.

رمز ارز یا کریپتوکارنسی چیست ؟

کریپتوکارنسی به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که امنیت آن‌ها توسط تکنیک‌های رمزنگاری تامین می‌شود. در کنار استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری، غیرمتمرکز بودن سیستم بررسی و ثبت تراکنش‌ها مهم‌ترین ویژگی کریپتوکارنسی‌ها یا رمز ارزها است. ارزهای دیجیتال دیگر مثل حساب‌های بانکی، توسط بانک‌ها مدیریت می‌شوند و تایید تراکنش توسط نهاد واسط مثل بانک صورت می‌گیرد. در بازی‌های کامپیوتری نیز مدیریت پول‌های ایجاد شده و انتقال آن‌ها توسط شرکت سازنده بازی انجام می‌شود.

در رمز ارزها کاربران برای این‌ که بتوانند تراکنش‌ها را تایید کنند باید با دیگر کاربران در به‌روزرسانی اطلاعات شبکه به توافق برسند. این توافق با استفاده از الگوریتم‌های اجماع انجام می‌شود. الگوریتم اجماع در واقع به کاربران اجازه می‌دهد تا با صرف هزینه، فعالیت درستکارانه خود را به بقیه ثابت و اطلاعات یکسانی را به شبکه اضافه کنند.

ساختار نگهداری داده‌ها نیز در کریپتوکارنسی متفاوت است. در حالی که اطلاعات تراکنش‌ها و حساب‌های کاربران در سیستم‌های متمرکز در پایگاه داده‌ای که در اختیار نهاد متمرکز است نگهداری می‌شود، اطلاعات حساب کاربران و تراکنش‌ها در کریپتوکارنسی، با استفاده از تکنولوژی دفتر کل توزیع شده ثبت می‌شود. در این تکنولوژی همه کاربران به اطلاعات تراکنش‌ها و حساب کاربران دسترسی دارند و به طور مشترک دفتر را به‌روز می‌کنند. این تکنولوژی به کاربران امکان بررسی صحت تراکنش‌ها را فراهم می‌کند.

رمز ارزها با غیرمتمرکز کردن سیستم پولی، ساخت پول و تایید تراکنش‌های آن را از دست دولت‌ها خارج و به دست کاربران از سراسر دنیا سپردند. این تغییر در مدیریت سیستم پولی، مخالفان زیادی در میان دولت‌ها و بانک‌ها دارد اما در طی سال‌هایی که از اختراع بیت کوین گذشته است، این رمز ارز توانسته جایگاه بهتری در میان افراد از سراسر دنیا پیدا کند و همین مساله باعث گسترش بیشتر رمز ارزها شده است. تا اینجا به این سوال پاسخ داده‌ایم که کریپتوکارنسی چیست و در ادامه به بررسی اجمالی بیت کوین و سایر رمزارزها می‌‌پردازیم.درک مفهوم پول دیجیتال

آیا بیت کوین اولین کریپتوکارنسی است ؟

بسیاری از افراد بیت کوین را اولین رمز ارز ساخته شده می‌دانند اما این تصور صحیحی نیست. «دیوید چام» (David Chaum) استاد دانشگاه کالیفرنیا و برکلی، سال‌ها بر روی رمزنگاری و ساخت پول دیجیتال کار کرد. او در سال 1995 اولین ارز دیجیتال مبتنی بر رمزنگاری با نام «ای کش» (eCash) را معرفی کرد. این ارز دیجیتال با استفاده از رمزنگاری ساخته شد اما همچنان متمرکز بود. در سیستم ای کش همه داده‌ها بر روی یک سرور نگه داری می‌شد و امکان انجام حملات سایبری و فیزیکی مختلف به سرور، همچنان وجود داشت. هرچند نکات امنیتی تا حد بالایی رعایت شده و نفوذ به این سیستم بسیار سخت بود (مانند آن چیزی که در بانک‌های مختلف دنیا مشاهده می‌کنیم) اما کنترل باز هم در اختیار گروه خاصی قرار داشت که با هرگونه دستکاری می‌توانستند تغییرات جدی ایجاد کنند.

ای کش در زمان خود ایده بسیار نوینی محسوب می‌شد و از حمل مقادیر زیاد اسکناس توسط کاربران جلوگیری می‌کرد. امنیت این سیستم نیز با توجه به استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری بالا بود ولی به هر حال این ویژگی‌ها نتوانست عموم کاربران را متقاعد به استفاده از این رمز ارز کند. پس از ای کش تلاش‌های بسیار زیادی برای ساخت رمز ارز مناسب صورت گرفت که هر یک دارای معایب مختلفی بودند. متخصصان در صدد ساخت رمز ارزی بودند که امنیت بالایی داشته باشد، امکان انجام تراکنش‌های مختلف را فراهم کند و در عین حال متمرکز نباشد. ایجاد بیت کوین در سال 2009 نتیجه این تلاش‌ها بود.

بیت کوین در واقع اولین ارز دیجیتالی بود که علاوه بر داشتن ویژگی‌های پول و تامین امنیت با رمزنگاری، کاملا غیر متمرکز بود. ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین درک مفهوم پول دیجیتال فرد یا گروهی ناشناس است که پس از بحران مالی 2008 ایده بیت کوین را مطرح نمود و در سال 2009 تکنولوژی آن را پیاده‌سازی کرد. بیت کوین از تکنیک‌های رمزنگاری برای ایجاد حساب‌های کاربری و تامین امنیت انتقال اطلاعات استفاده می‌کند. تکنولوژی بلاک چین و الگوریتم اجماع غیر متمرکز بودن شبکه را تامین می‌کند و مشوق‌های اقتصادی فعالیت درستکارانه کاربران را تضمین می‌نمایند.

پس از بیت کوین، تاریخچه کریپتوکارنسی چیست ؟

پس از بیت کوین پروژه‌های مختلفی به وجود آمدند که به طور کلی از هسته بیت کوین استفاده می‌کردند. بسیاری از آن‌ها به طور کلی از بین رفته‌اند. اما برخی پروژه‌های مطرحی که به صورت مستقیم یا با واسطه از بیت کوین استفاده کردند شامل «بیت کوین کش»، «لایت کوین» و «دوج کوین» هستند. هر یک از پروژه‌‌ها بعد از بیت کوین سعی کردند به نحوی کمبودها و مشکلاتی که در این پروژه حس می‌شد وجود دارد را مرتفع کنند. این مدل ذهنی تا چند سال بعد از اختراع بیت کوین وجود داشت تا اینکه اتریوم با ایجاد مفاهیمی جدید به طور کلی انقلابی در ارزهای دیجیتال ایجاد کرد. که در مقالات آینده به آن خواهیم پرداخت.

جمع بندی

در این مقاله مفهوم کریپتوکارنسی چیست و تفاوت آن با ارزهای دیجیتال را بررسی کردیم و مختصری به بررسی تاریخچه رمز ارزهای ایجاد شده پرداختیم. بیت کوین اولین ارز دیجیتال است که به عنوان سیستم پرداخت خود را مطرح کرد اما این به معنی فعالیت تمام کریپتوکارنسی‌ ها در این حوزه نیست. حال که با مفهوم کریپتوکارنسی چیست آشنا شده‌اید، خوب است که کاربرد ارز دیجیتال را هم بدانید.

مفهوم «ارز دیجیتال» به زبان ساده

همزمان با رشد ارزش بیت کوین در سال ۲۰۱۷، ارزهای دیجیتال به یک جریان اصلی در دنیا تبدیل شدند. معمولا به ارزهای دیجیتال نام «طلای دیجیتال» نسبت داده می شود. زیرا، برخی از ویژگی های بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال با این فلز گران بها برابری می کنند. اما این مقایسه درستی نیست.

کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال به یک سیستم انتقال وجه الکترونیک گفته می شود که برای تایید تراکنش ها و تشکیل واحدهای جدید، متکی به بانک های مرکزی نبوده و نیازی به شخص ثالث ندارند. در عوض در سیستم ارزهای دیجیتال تراکنش ها در یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاک چین ثبت و رمزنگاری می شوند، و این موضوع امکان پرداخت های مستقیم و همتا به همتا را فراهم می کند.

در این مطلب به موضوعات زیر پرداخته شده:

۱- خلق بیت کوین و بلاک چین (فناوری که بستر فعالیت تمام ارزهای دیجیتال غیر متمرکز را تشکیل داده است)

۲- بلاک چین چطور مشکلات مرتبط با ارزهای دیجیتال پیشگام را حل می کند؟

۳- تراکنش ارزهای دیجیتال چطور بدون دخالت بانک مرکزی تکمیل می شود؟

۴- نقش ماینرها در بازار ارز دیجیتال چیست؟

۵- چگونه ارز دیجیتال بخریم؟

تاریخچه ارزهای دیجیتال

در سال ۲۰۰۹، یک برنامه نویس کامپیوتر با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو، اولین ارز دیجیتال دنیا یعنی بیت کوین را اختراع کرد. ساتوشی مخترع فناوری بلاک چین نیز هست! فناوری که بستر فعالیت ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز را به وجود آورده است. در واقع ساتوشی مجموعه ای از ایده‌هایی مانند هش، ثبت جمعی و … را در کنار یکدیگر استفاده کرد و ایده ی بلاک چین را خلق نمود.

هدف از اختراع بلاک چین، ارائه یک راه حل برای «مشکل دوبار خرج کردن» در ارزهای دیجیتال بود، زیرا کپی کردن اطلاعات دیجیتال کار آسانی است. در جریان این نقص، دارنده یک سکه نقدی جایگزین آن را در یک جا صرف و از کد منحصر به فرد خود برای یک تراکنش در جای دیگر استفاده می کند. مانند این که کسی یک زمین را همزمان به دو نفر بفروشد.

اما ساتوشی ناکاموتو تصمیم گرفت یک پول غیر متمرکز را توسعه بدهد، یعنی برای تایید تراکنش ها در شبکه کاربران بیت کوین یک راه جدید پیدا کند. در چکیده گزارش اولیه (WhitePapet) بیت کوین نوشته شده است:

تراکنش ها با ذکر دقیق اطلاعات زمانی در یک زنجیره ادامه دار از اثبات انجام کار مبتنی بر هش، درج خواهند شد. سوابق این تراکنش ها غیر قابل تغییر خواهد بود، مگر آنکه فرایند اثبات انجام کار مجددا انجام شود.

این در واقع اولین تعریفی است که برای فناوری بلاک چین ارائه شده…

چرا این نام برای بلاک چین انتخاب شده است؟

پیش از هر چیز برای درک بهتر بلاک چین مطالعه مطلب «فناوری بلاک چین چیست؟ + ویدئو» به شما توصیه می شود.

در بیت کوین هر بلاک مجموعه ای از اطلاعات تراکنش های انجام شده در شبکه است. به عبارت ساده تر، هر بلاک می گوید که شخص A، چقدر پول برای شخص B، و شخص X چقدر پول برای شخص Y ارسال کرده است.

همچنین در هر بلاک اطلاعات مهمی قرار دارد که به بقیه شبکه در تایید اعتبار بلاک کمک می کند، مثل اثبات انجام کار.

علاوه بر این، در هر بلاک اطلاعاتی قرار دارد که به بلاک قبل از آن بر می گردد. در نتیجه، هر بلاک با بلاک قبل از خود یک نوع ارتباط ارجاعی داشته و یک زنجیره را در شبکه به وجود می آورد. به این اطلاعات هش گفته می شود. توابع هش در بلاک یک مجموعه خاص از اطلاعات را به صورت زنجیره ای از حروف و اعداد به نام digest در می آورند. اگر داده های موجود تغییر پیدا کنند، هش نیز تغییر می کند. وجود هش در بلاک، امنیت شبکه را تضمین می کند.

اگر یک هکر بخواهد بلاک خاصی را در شبکه دستکاری کند، باید کل بلاک های بعد از آن را نیز عوض کند. زیرا اگر یک بلاک در شبکه تغییر کند، هش بلاک های بعد از آن معتبر نخواهند بود. طول این زنجیره، متناسب با افزایش قدرت پردازش در شبکه، افزایش پیدا می کند. با افزایش سطح پردازش لازم برای حل معادلات و افزودن بلاک جدید به زنجیره، دستکاری بلاک چین سخت تر می شود. در این صورت هکرها تنها در صورتی قادر به اعمال موثر تغییر در سابقه تراکنش ها خواهند بود که اکثریت قدرت پردازش در شبکه را به دست بگیرند.

تراکنش‌های ارز دیجیتالی چطور انجام می‌شوند؟

ارزهای دیجیتال در پرداخت های مستقیم و همتا به همتا در سراسر دنیا کاربرد دارند. سرعت انجام این تراکنش ها وابسته به نوع ارز دیجیتال، و الزامات فرایند تایید، متغیر است. اما اصولا تراکنش ها در سیستم الکترونیک ارزهای دیجیتال در مقایسه با سیستم بانکداری سنتی با سرعت بیشتری انجام می شوند. انتقال وجه در بانک ها چند روز طول می کشد، این در حالی است که ارزهای درک مفهوم پول دیجیتال دیجیتال تنها ظرف چند دقیقه به مقصد مورد نظر می رسند.

به طور کلی پیش از آنکه سابقه یک تراکنش در بلاک چین ثبت شود، مراحل زیر طی می شود:

۱- یک نفر تراکنش خاصی را درخواست می کند، و درخواست او به کل شبکه ارسال می شود.

۲- هر کامپیوتر حاضر در شبکه تراکنش های همزمان را در یک بلاک جمع می کند، و به هر یک برچسب زمانی می زند.

۳- هر کامپیوتر روی حل معادلات پیچیده کار می کند، تا با حل آن موفق به افزودن یک بلاک جدید به شبکه بلاک چین بشود. به این فرایند «استخراج یا ماینینگ» گفته می شود.

۴- زمانی که یک کامپیوتر به جواب درست برسد، خبر استخراج بلاک جدید را به بقیه شبکه اطلاع می دهد.

۵- شبکه نیز جواب را چک می کند و تراکنش های ثبت شده در آن را با بلاک چین مقایسه کرده و تطبیق می دهد تا از نقص دو بار خرج کردن در شبکه جلوگیری شود.

۶- بلاک جدید به زنجیره موجود اضافه می شود، و این به منزله تکمیل عملیات تراکنش است.

وقتی یک بلاک جدید به زنجیره بلاک چین اضافه شد، آن بلاک یک هش دریافت می کند که در تولید بلاک بعد استفاده خواهد شد. این فرایند به طور دنباله دار تکرار می شود.

به همین ترتیب، معاملات عملا غیرقابل برگشت خواهند بود، انگار که به یک نفر پول نقد داده باشید. (از این جهت مشکلی ندارد از این فناوری به یک سیستم پولی الکترونیک یاد کنیم)

همانگونه که گفته شد، هر بلاک با بلاک قبل از خود در ارتباط است. این یعنی اگر کسی بخواهد تراکنش ها را دستکاری کند، مجبور است کل زنجیره را تغییر بدهد. زیرا امکان تغییر یک تراکنش به خودی خود وجود ندارد!

فرض بر اینکه یک نفر موفق به تغییر کل زنجیره شود، از آنجایی که مدام بلاک های جدیدی به زنجیره افزوده می شوند، به شدت احتمال آن ضعیف است که او بتواند پیش از ورود یک بلاک جدید به شبکه، آن را وارد بلاک چین کند.

هر تراکنش به یک امضا نیاز دارد

ارزهای دیجیتال از یک امضا دیجیتال استفاده می کنند، درست مثل کارت های اعتباری که برای تایید خرید توسط دارنده کارت، از امضای شخص استفاده می کنند.

تراکنش ها از طریق یک سیستم رمزنگاری امن تحت عنوان «رمزنگاری کلید عمومی»، ایمن می شوند. هر یک از کاربران شبکه یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی دارد، که به حساب کاربری اش مربوط است.

در تایید اعتبار یک تراکنش، لازم است که کاربران ثابت کنند کلید خصوصی را می دانند و آن را در یک تابع هش، مشابه هشی که بلاک ها را به هم مرتبط ساخته، وارد کنند. به این فرایند «امضاء digest» گفته می شود. پس کلید خصوصی در نگارش یک امضا دیجیتال نقش اساسی دارد. از این رو، مهم است که کلید خصوصیمان را «خصوصی» نگه داریم!

و اما کلید عمومی، در اختیار کل کامپیوترهای حاضر در شبکه قرار می گیرد. کلید عمومی برای رمزگشایی اطلاعات استفاده شده و این موضوع را تایید می کند که آیا اطلاعات توسط کلید خصوصی حساب درخواست کننده رمزنگاری شده اند یا خیر.

البته، کلید عمومی نمی تواند برای تعیین کلید خصوصی که امنیت دارایی دیجیتال افراد را تضمین می کند، استفاده شود.

نقش ماینرها در شبکه چیست؟

در مورد چاپ و صدور پول های کاغذی، بانک مرکزی تصمیم گیرنده است، اما در مورد ارزهای دیجیتال چطور؟

وقتی این بانک مرکزی نیست که تصمیم می گیرد ارزهای دیجیتال چه زمان تولید شوند، پس این نوع از ارزها چطور تکثیر می شوند؟

به همین دلیل لازم است ارزهای دیجیتال تولید واحد جدید را در شبکه تعریف کنند. بسیاری از ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین واحدهای جدید را به عنوان پاداش بین ماینرها توزیع می کنند تا تراکنش ها را در بلاک چین تایید کنند.

ماینرها تلاش می کنند تا مشکلات پیچیده ریاضی یا سایر سیستم های اثبات انجام کار در هر یک از بلاک های موجود در بلاک چین را حل کنند، و سپس هر یک از راه حل ها را تایید کنند.

اما انجام تمام این محاسبات، هزینه دارد. و این هزینه به هیچ عنوان مجازی نیست، مثل هزینه ای که صرف خرید تجهیزات سخت افزاری یا مصرف برق می شود.

سختی این معادلات به صورت خودکار وابسته به قدرت پردازش در شبکه تنظیم می شود. به گونه ای که حل هر مساله میانگین ۱۰ دقیقه طول بکشد.

زمانی که یک ماینر با موفقیت بلاک جدیدی را به بلاک چین اضافه می کند، حق دریافت پاداش به او اعطا می شود. آدرس بیت کوین ماینر برنده نیز به همراه سایر اطلاعات، در بلاک جدید ثبت می شود.

میزان پاداش از ۵۰ بیت کوین در ازای هر بلاک شروع شد. این تعداد هر ۲۱۰۰۰۰ بلاک یکبار (یا تقریبا هر ۴ سال یکبار) نصف می شود. در حال حاضر جایزه هر بلاک ۱۲.۵ بیت کوین است، این عدد نزدیک سال ۲۰۲۰ به ۶.۲۵ کاهش پیدا خواهد کرد.

در یک زمان نامشخص پاداش حل هر بلاک در بلاک چین بیت کوین بی نهایت کم می شود. تا پیش از سال ۲۱۴۰ ماینرها موفق به استخراج تمام ۲۱ میلیون بیت کوین در شبکه خواهند شد.

بدین ترتیب پاداش ماینرها برای بروزرسانی و تایید بلاک چین روی هزینه کارمزد تراکنش ها حساب می شود. از این رو کارمزد تراکنش های برخی از ارزهای دیجیتال نسبتا بالا است.

هزینه کارمزد های بیت کوین در حال حاضر نسبتا پایین است، ولی اگر حجم تراکنش ها برای جبران کاهش پاداش بلاک ها بالا نرود، به ناچار هزینه کارمزد ها افزایش پیدا می کند تا پاداش ماینرها جبران شود.

چگونه ارز دیجیتال بخریم؟

دیگر استفاده از کامپیوتر شخصی و یا حتی کامپیوترهای مخصوص ماینینگ در استخراج بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال کارآمد نیست. بسیاری از افراد از صرافی ها ارز دیجیتال تهیه می کنند و از این راه سود بیشتری عایدشان می شود.

از طریق صرافی ها می توان پول فیات (مثل دلار) را به ارزهای دیجیتال (مثل بیت کوین) تبدیل کرد.

صرافی های ارز دیجیتال با بقیه صرافی ها تفاوتی ندارند، و درست مثل بورس اوراق بهادار عمل می کنند. سفارش خریداران و فروشندگان از میان یک لیست با یکدیگر تطبیق داده می شوند. زمانی که سفارشات در یک لیست درج می شوند، صرافی درخواست خریدارانی که مایلند مبلغ مورد نظر فروشنده (یا بیشتر) را بپردازند، را با درخواست فروشندگان تطبیق می دهد.

قیمت ارزهای دیجیتال صرفا از روی دلیل خرید افراد تعیین می شود. همینطور، هر صرافی لیست سفارش خرید منحصر به فرد خودش را دارد و بدین ترتیب قیمت های آن می تواند با صرافی های دیگر کاملا متفاوت باشد.

اصولا، صرافی هایی که بالاترین حجم خریدار و فروشنده را دارند، قیمت هایشان بهتر است.

ارز دیجیتال به چه معناست؟

خلاصه اینکه، در ابتدای مقاله گفته شد ارز دیجیتال نوعی سیستم پولی الکترونیک است، که برای تایید تراکنش ها و تولید پول احتیاجی به بانک های مرکزی یا اشخاص ثالث مورد اطمینان ندارد. در عوض، این سیستم برای تایید تراکنش ها، از سیستم رمزنگاری استفاده می کند، و تراکنش های آن در یک دفتر کل توزیع شده تحت عنوان بلاک چین ثبت می شود. بدین ترتیب امکان پرداخت همتا به همتای مستقیم در آن وجود دارد.

اکنون کمی بیشتر این سیستم را توضیح می دهیم:

۱- ارزهای دیجیتال یک سیستم پولی الکترونیک هستند: این بدین معنا است که ارز دیجیتال صورت فیزیکی ندارند و تنها به صورت الکترونیک قابل استفاده است. حق مالکیت این نوع پول ها در قالب سوابق دیجیتال روی بلاک چین ذخیره می شود.

۲- ارز دیجیتال از رمزنگاری استفاده می کند: درخواست تراکنش ها از طریق رمزنگاری کلید خصوصی تایید می شود. بلاک چین هم برای پیوند بلاک ها به یکدیگر از فرایند رمزنگاری استفاده می کند.

۳- تایید تراکنش ها: زنجیره اطلاعات تراکنش ها در هر بلاک به شبکه در جلوگیری از نقص دو بار خرج کردن، تایید تراکنش های جدید، و در نهایت درج سابقه هر یک در دفتر کل کمک می کند.

۴- بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده و عمومی است: دفتر کل بلاک چین برای تمام کامپیوترهای حاضر در شبکه قابل دسترس است. در واقع این ویژگی در عملکرد کل شبکه نقش دارد. وقتی تمام کامپیوترها به نسخه بروزرسانی شده این دفتر کل دسترسی داشته باشند، از اطلاعات شبکه و سابقه تراکنش ها در برابر تغییر محافظت می شود.

۵- پرداخت های همتا به همتای مستقیم: این عبارت به این معنی است که فرایند پرداخت های ارز دیجیتالی هرگز زیر نظر سیستم بانک مرکزی یا شخص ثالث انجام نشده و مبلغ مورد نظر مستقیم از شخص پرداخت کننده به دریافت کننده ارسال می شود.

۶- ارز دیجیتال یک صورت پیچیده از پول الکترونیک است. با توجه به اینکه فرایند انتقال وجه از طریق این سیستم کاملا مستقیم است، هزینه و زمان لازم برای انجام تراکنش ها و انتقال پول به نقاط مختلف در دنیا کمتر از روش سنتی است.

۷- هر روز کاربرد جدیدی به کاربردهای بلاک چین و ارزهای دیجیتال افزوده می شود. امیدوارم اکنون با مطالعه این توضیحات ساده، مفهوم ارز دیجیتال برایتان ملموس تر شده باشد.